De pups zijn 4 weken. Ze zijn allang geen cavia's meer, maar echte hondjes. Pup voor pup, op volgorde van geboorte:


Als je vier weken bent, is het wel veelgevraagd stil te zitten voor een staatsieportret in een mandje. De woelwaters zijn sneller dan ik mijn camera kan scherpstellen.

Ze gaan bewuster spelen. Slepen met het speelgoed, sjorren met de Ikea-muis, nemen kleine speeltjes mee de werpkist in. Het spel met elkaar wordt steeds grimmiger. Er wordt flink geoefend voor later, als ze groot zijn. Ze grommen dat het een lieve lust is. Bijten in elkaars oren en staart, zijn hevig aan het bekvechten en draaien hun pootjes niet om voor een potje vrijworstelen. Maar ze kunnen wel tegen een stootje: er wordt weinig gegild en gepiept door de "slachtoffers". Ze zijn wel aan elkaar gewaagd. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bijou is zo'n zorgzame mama: zij laat haar pups eerst bij haar drinken, voordat ze zelf haar gedroogde kipfilet opeet. Petje af!