Laatste loodjes voor Yoline
Zaterdag 17 december 2011 - Het zijn nog niet werkelijk de laatste loodjes, en ze zijn ook nog niet verschrikkelijk zwaar, maar we zijn wel al de laatste week ingegaan
van Yolines dracht. Vandaag is het de 57e dag dat ze drachtig is. Vorige keer beviel ze op de 62e dag, dus we zijn al echt aan het aftellen.
Ik vind haar al behoorlijk dik geworden, hoewel ze nog steeds een zeer beschaafde buik heeft. Veel mensen zien niet eens iets aan
haar. Toch loopt er wel degelijk 2,5 kilo meer Yoline aan de riem dan enkele weken geleden. Haar taille is, mild gezegd, verdwenen. Na de vorige dekking had ze het met 7,5 week soms al moeilijk.
Ging onder het uitlaten soms zomaar zitten, alsof ze het even niet meer zag zitten. Maar nu hobbelt ze nog steeds goed mee. Wanneer ze een kat ziet, of denkt dat er verderop een groepje
watervogels zit, wil ze nog wel even in een impuls een sprintje inzetten, maar na enkele passen bedenkt ze zich. Oudere ‘zus’ Xanta kan ze echt niet meer bijhouden.
Als ze binnen languit op haar zij ligt, op een kussen of lekker koel op de tegels, vind ik het heerlijk mijn hand op haar buik te leggen om te kijken of ik de pupjes voel en kan aaien. Sinds vorige week voel ik echt al harde ruggetjes (neem ik aan), en zo nu en dan bewegen en schopjes. Als ik alleen ben, praat ik ook soms tegen hen. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met socialiseren, denk ik dan maar.
Boven, in mijn werkkamer, is bijna alles al in gereedheid gebracht. De geleende werpkist staat er; die wordt ’s nachts regelmatig ingelegen door Xanta. De lamp hangt er (nog enigszins provisorisch) boven, de handdoeken, flanellen doeken, weegschaal, slijmzuigertjes, navelklemmetjes, klemscharen, kraammatrasjes, vetbedden en puppymelkpoeder liggen klaar.
De enige die er nog niet klaar voor is, is madame zelf. Die gaat af en toe even de werpkist in, maar alleen nog als ze erin wordt gelokt om er een lekker stukje lamspens op te smikkelen. We
wachten het dus maar af.
