Na een jaar op de puppywachtlijst te hebben gestaan, kregen we er in 2005 een kooikertje bij. Yoline. Yoline is geboren op 24 april 2005 bij de kennel Manusia's in Dorst als dochter van Leon van de Stam Pollefleur en Manusia's Lieke-Birgitha. Ze heeft niet alleen nestzusjes en -boertjes, maar ook nog oudere broers en zussen met dezelfde ouders. Omdat we nestkeuze hadden, mochten we al komen kijken toen de pups nog maar 2,5 week oud waren. Het was alsof we naar uit de kluiten gewassen cavia's keken...
Hoe vaker we kwamen, hoe meer de pups op echte hondjes gingen lijken. En altijd sprongen dezelfde pups eruit. Maar we zouden niet alleen kiezen op vlekjes en kleur, ook op karakter en temperament. Tenslotte wilde ik ermee kunnen werken en moest ze bij Xanta passen. Toen de pups zeven weken oud waren, viel de definitieve keuze op het pupje dat van begin af aan al favoriet was bij het hele gezin en de fokker. Omdat het zo'n jolig ding was, kreeg ze de roepnaam Yoline. Haar tweede voornaam "Zomer" verwijst naar de zomerse maand juni waarin wij haar mochten meenemen naar ons huis. En als het dan ook nog een grappig hondje is, ligt de combinatie "Zomer Zotheid" voor de hand.
Yoline kreeg twee keer een nest. Zij is moeder van in totaal negen mooie en superlieve pups. Acht vonden er een goed thuis bij een nieuwe eigenaar. Een, een teefje uit het tweede nest, bleef bij ons wonen. Dat is onze Bijou. Inmiddels is Yoline ook al vele keren oma geworden van nakomelingen van haar zoon Falco (Zomers Paris uit het groene Gein), die dekreu is en vanaf oktober 2015 van haar dochter Bijou. In 2016 werd zij voor de eerste keer overgrootmoeder, van de pups van Falco's zoon Fokke Rico van de Gantelhoeve.
Je zag het Yoline aan dat zij ouder werd. Haar wangen werden minder rood, haar gang wat strammer en ze was natuurlijk niet meer zo snel als haar dochter en kleindochter. Maar ze had nog voldoende energie om overal mee naar toe te willen. In oktober 2018 kwam zij nog met glans uit het uitgebreide gezondheidsonderzoek voor senioren bij de dierenarts. Een goed gevoel.
2018/2019 was geen goede jaarwisseling voor Yoline. Vanwege toenemende benauwdheid en braakbewegingen gingen wij de dag na Kerstmis naar de dierenarts. Daar leek in eerste instantie bij onderzoek alles goed: pols/hartslag was prima, aan de longen was niets geks te horen.
Een dag later bleek op een röntgenfoto het tegendeel: haar linker longkwab bleek geheel dichtgeslibd. Het zou een ontsteking kunnen zijn. Of kanker. De geraadpleegde internist had geen twijfel. Er zat een flinke tumor. Opereren was de enige mogelijkheid. Ook een oncoloog uit een dierenziekenhuis vertelde dat. Wij wilden onze lieve Yoline op haar leeftijd echter de stress en napijn van zo'n operatie niet meer aandoen.
8 februari hebben wij nog lekker met haar gewandeld en spelletjes gedaan. Daarna is zij in alle rust en goed vertrouwen in ons, in aanwezigheid van al haar dierbaren door de dierenarts bij ons thuis in slaap gebracht.
Voor de laatste keer met z'n drieën op de foto, wandelen in het groengebied en snuffelspelletjes doen.
Onze allerliefste Yolientje speelt nu in de hondenhemel met haar pleegmoeder Xanta.
Als pup
Portret
Speels
Werklust
Lief en zorgzaam
Workshop Leer je Kooikerhondje kunstjes, Hondenschool De Wolfskamer, Huizen
9 april 2017: Op een prachtig zonnige, hiervoor eigenlijke iets te warme, dag leerden Yoline en ik een aantal kunstjes bij De Wolfskamer, op initiatief van een Facebookgroep. De Doggydance-kunstjes kende zij al. Nieuw was onder andere het onderdeel 'de was afhalen, de sok van jouw eigenaar zoeken en een mandje dragen'. Yoline, ongetwijfeld de oudste hond op het terrein, bewees dat je ook op bijna twaalfjarige leeftijd nog best snel nieuwe kunstjes kan leren. Daarbij was het natuurlijk wel handig dat zij in haar Obedience G&G2-opleiding had leren sorteren (een houten stokje zoeken met mijn geur eraan) en dat zij enkele jaren de cursus Apporteren&Dirigeren had gevolgd. Dus al snel had zij door dat zij eerst een wit doekje van de waslijn moest afhalen, vervolgens tussen diverse sokken die sok moest zoeken die van mij was, en die in een emmertje dragen terwijl zij met mij meeliep.
Tot slot mocht ons groepje zoekspelletjes doen. Dat valt natuurlijk altijd goed bij een Kooikerhondje: zoeken naar een voorwerp of zoeken naar lekkere snoepjes, al dan niet verstopt. Het was heerlijk om met mijn veteraantje een middag bezig te zijn. Ik was trots op haar.
